On the European Elections (and not only…)

On the 25^th of May the citizens of EU member states are going to vote for the European Parliament. While people in countries of EU, and especially in Greece, face the hardest ever attack on their basic rights in the history of EU, the question that arises is what position in the elections can facilitate the end of the crisis.

The last years EU has clearly demonstrated a repulsive face:

• Using the global economic crisis as an excuse (that in reality is nothing else than a capitalist crisis from which citizens are asked to suffer) the governments of EU member states implement policies that dismantle the welfare state. Access to health care, education and social security are no longer considered as rights but as commodities. Millions of people across Europe (3 million only in Greece) have no access to health care. Public education is discredited. Pensions are slashed. The social security benefits either disappear or recipients are forced to provide cheap labour (as in the Netherlands).

• The funds which are cut from the welfare state are transferred to the banks as capital injections and to large corporations as tax breaks and subsidies. In the so-called “bankrupt Greece” more than 150 billions from tax-payers were offered as rescue-funds to the banks without ever a single chance to return to the average citizen. The same happened in many other countries in the EU.

• Using the unfounded argument that reducing labour costs and increasing labour market flexibility is a means of market attracting investment and increasing employment, wages were reduced by legislative interventions (Greece, Portugal) or forced by employers (Netherlands), collective agreements were weakened or disappeared and collective dismissals were facilitated. And of course instead of getting more jobs, the unemployment reached unprecedented records.

• Democracy and freedom of speech have been weakened. Across Europe we see every day armed police beating workers and demonstrators, courts prohibiting strikes and fascist groups executing murderous attacks against immigrants and people that struggle for their rights. Many of these events are deliberately hidden by the mass media and very often demonstrators and dissidents are presented as terrorists.

• The EU member states are actively involved in military operations in different parts of the world (e.g. Mali, Iraq) to defend the economic interests of large European corporations. At the same time EU governments adopt racist laws that prohibit the access of migrants to labour, health care and social security. Right-wing extremist groups launch pogroms against refugees and countries such as Greece are converted into huge concentration camps for immigrants.

Despite the fact that the national governments are responsible for the implementation of the above mentioned policies, the EU is their actual trustee and coordinator. The fiscal discipline is imposed by the treaties and the mechanisms of the EU (e.g. the Treaty of Maastricht, the Fiscal Compact, the six-pack etcetera). The European Commission is ubiquitous in order to demand “reforms” from the member states that do not cut enough in the social welfare and to impose sanctions when member states deviate from these “reforms”. The European Commission participates in the notorious Troika (IMF, ECB, EU) which is involved in the daily implementation of policies in some member states. A typical example is Greece where the Troika has demanded along with some international “institutional investors” (commonly the international speculators) the lift of the restrictions concerning primary residence house confiscations due to debt and along with the Greek tycoons had demanded the continuous reduction of wages.

The abolition of parliamentary democracy which is being undergone in member states has been already implemented in the EU. The European Parliament plays such a small role that can be compared with the role of the elected councils of the European monarchs in the 19^th century. It is now a common secret that the decisions are taken by the European Commission and by the summit councils with the indispensable contribution of the powerful business lobbies. This holds even more true now that more and more responsibilities are passed on to organizations which do not even belong to the jurisdiction of the EU but they are directly controlled by banks and multinational corporations, such as the European Central Bank and the newly launched European Stability Mechanism (ITS). Let us not forget that the administration of ITS can raise capital from its member states without (!) their approval while this mechanism is not subject to the judicial system of any country or international organization.

Therefore, although they are trying to convince us for the opposite, the alleged ’people-friendly’ European Parliament plays no essential role in shaping the policy of the EU. The vote for the European elections no matter how left and radical could be, will not solve by itself the problems of the citizens either in Greece or in other EU member states. We invite all those that are going to vote for the European Parliament to do so in order to convey a message of hope that will strengthen the resistance of the people against unpopular policies of the national governments and the EU. We also invite all citizens, regardless they will vote or not, not to be content simply with their attitude during the elections by anticipating a reversal either through abstention or through a simple change in the distribution of seats between political groups in the European Parliament. The critical factor for stopping the unpopular policies is the strengthening of the labour and social movements around Europe. These movements should not be driven by the interests of a single country but by the interests of the working people, the unemployed and the immigrants of all countries together.

This is the only way that can bring radical changes and finally an end to the crisis in favour of the people and not in favour of the financial and multinational capital.

Passivity, on the other side, allows extremist and fascist organizations to use anti-European rhetoric in order to limit the concerns of citizens within the interests of the capitalists and turn the “natives” against the “outsiders”. Although the neo-Nazi Golden Dawn in Greece may attacks verbally the EU and the Troika, it openly opposes taxation of Greek ship-owners. Golden Dawn may claim opposition to the austerity measures, but simultaneously makes murderous attacks against trade unionists and organizes slave-like recruitment agencies for temporary jobs only for Greeks, with wages that would be envied even by Chinese employers. Although Wilders, the leader of the racist party in the Netherlands, may claim that he wishes to get the Netherlands out of the European Union , his party just two years ago supported by vote in the Parliament a government that strictly followed the unpopular EU policies.

ReINFORM stands next to the workers, the unemployed, the immigrants and other struggling citizens, who mobilize for their labour and social rights. Regardless of their vote during the European elections, we invite them to resist together against national and European austerity policies. We also invite them to stand against the right-wing “Eurosceptics”, who want us all to subjugate to the interests of the business elite of our country, by raising walls at our borders that will keep out the “others”, whoever these may be.

We call the Greeks and all the citizens of the EU member states not to limit themselves to the vote for the left parties, but to organize resistance to the governments’ and EU neoliberal policies in their neighbourhoods, their workplaces or the places where they study. We invite them to highlight the “social class” character of the European Union and its policies. Addressing specifically the Greeks who came to the Netherlands to search for work or study, we invite them to act collectively with their Dutch colleagues and fight for their rights, stressing at the same time the role played by the EU and the Dutch government in the impoverishment not only of the Greek people but also of parts of the Dutch population.

Along with the radical labour and social movements across Europe, we can turn the neoliberal tide and assert the consolidation and expansion of labour and social rights, trying to build at the same time an alternative economic and social model. The future of the European citizens should not be determined by the financial and political oligarchy of the banks and the multinational corporations. Additionally, the future of the people should not be trapped in the bigoted borders of the far right-wing “Eurosceptics”. The real economic, social and cultural cooperation among people in Europe can be achieved through common struggles against the policies of the national governments and the EU.

6/5/2014

ReINFORM

www.reinform.nl

Για τις Ευρωεκλογές (και όχι μόνο…)

Στις 25 Μαίου, οι πολίτες των κρατών μελών της ΕΕ οδηγούνται στην κάλπη. Καθώς οι πολίτες στις χώρες της ΕΕ και κυρίως στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν την πιο σκληρή επίθεση στα βασικά δικαιώματά τους στην ιστορία της Ε.Ε. το ερώτημα που μπαίνει στους λαούς είναι ποιά στάση στις εκλογές μπορεί να βοηθήσει στην έξοδο από την κρίση.

Τα τελευταία χρόνια η Ε.Ε. έχει δείξει ξεκάθαρα ένα αποκρουστικό πρόσωπο:

• Χρησιμοποιώντας ως επίφαση τη «δημοσιονομική» κρίση (που στην πραγματικότητα είναι κρίση του καπιταλιστικού συστήματος που μεταφέρθηκε στις πλάτες των φορολογουμένων πολιτών), οι κυβερνήσεις εφαρμόζουν μια πολιτική αποδόμησης του κοινωνικού κράτους. Η πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη, η παιδεία και η κοινωνική ασφάλιση δε θεωρούνται πλέον δικαίωμα κάθε πολίτη αλλά εμπορικό αγαθό. Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλη την Ευρώπη (3 εκ μόνο στην Ελλάδα) δεν έχουν πρόσβαση στην περίθαλψη. Η δημόσια και δωρεάν παιδεία απαξιώνεται. Οι συντάξεις περικόπτονται. Τα επιδόματα κοινωνικής αλληλεγγύης είτε εξαφανίζονται είτε όσοι τα λαμβάνουν εξαναγκάζονται να προσφέρουν φτηνή εργασία (όπως στην Ολλανδία).

• Τα κεφάλαια που περικόπτονται από το κοινωνικό κράτος μεταφέρονται στις τράπεζες ως ενέσεις σωτηρίας και στις μεγάλες επιχειρήσεις ως δώρα φοροαπαλλαγών και επιδοτήσεων. Στην κατά τα άλλα χρεοκοπημένη Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια, πάνω από 150 δις έχουν δοθεί για τη σωτηρία των τραπεζών χωρίς να επιστρέψουν ποτέ στους πολίτες.

• Με κριτήριο το αβάσιμο επιχείρημα πως η μείωση του εργατικού κόστους και η ευελιξία στην εργασία προσελκύει επενδύσεις και αυξάνει την απασχόληση, οι μισθοί μειώνονται με νομοθετικές παρεμβάσεις (βλ. Ελλάδα, Πορτογαλλία) ή με εργοδοτικούς εξαναγκασμούς (βλ μεταξύ άλλων Ολλανδία), οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας αποδυναμώνονται και οι απολύσεις διευκολύνονται. Φυσικά αντί να αυξηθεί η απασχόληση, καλπάζει η ανεργία…

• Χαρακτηρίζοντας απανταχού την Ευρώπη τους αντιστεκόμενους πολίτες ως ‘τρομοκράτες’ η δημοκρατία καταργείται. Σε όλη την Ευρώπη βλέπουμε καθημερινά (όχι στα μεγάλα ΜΜΕ φυσικά…) πάνοπλους αστυνομικούς να ξυλοκοπούν εργαζόμενους, δικαστήρια να απαγορεύουν απεργίες καθώς και φασιστικές ομάδες να δρουν ανεξέλεγκτα και πολλές φορές δολοφονικά ενάντια σε μετανάστες και αγωνιζόμενους ανθρώπους.

• Αφού πρώτα πολλά κράτη μέλη της ΕΕ συμμετέχουν ενεργά σε στρατιωτικές επεμβάσεις σε διάφορα μέρη του κόσμου (πχ Μαλί, Ιράκ) για να προασπίσουν τα οικονομικά συμφέροντα των μεγάλων ευρωπαϊκών εταιρειών, έρχονται μετά οι κυβερνήσεις, η ΕΕ και οι ακροδεξιές οργανώσεις για να ξεκινήσουν πογκρόμ ενάντια στους πρόσφυγες που εισέρχονται στην ΕΕ από αυτές τις χώρες. Οι χώρες του Νότου, όπως η Ελλάδα, μετατρέπονται σε απέραντα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες ενώ οι χώρες Βορρά και Νότου θεσπίζουν ρατσιστικούς νόμους που απαγορεύουν στην πράξη την πρόσβαση των μεταναστών στην εργασία, την υγεία και την κοινωνική ασφάλιση.

Παρά το γεγονός ότι οι εθνικές κυβερνήσεις είναι υπεύθυνες για την υλοποίηση των παραπάνω πολιτικών, η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί τον ενεργό θεματοφύλακα και το συντονιστή τους. Η δημοσιονομική πειθαρχία επιβάλλεται μέσω των συνθηκών και των μηχανισμών της Ε.Ε. (συνθήκη Μάαστριχτ, δημοσιονομικό σύμφωνο, 6-pack κλπ). Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι πανταχού παρούσα για να απαιτεί ‘μεταρρυθμίσεις’ από τις χώρες που δεν περικόπτουν αρκετά το κοινωνικό τους κράτος και να επιβάλλει ποινές όταν αυτές παρεκκλίνουν. Συμμετέχει στην περιβόητη Τρόικα (ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΕΕ) που εμπλέκεται στην καθημερινή άσκηση πολιτικής σε ορισμένα κράτη μέλη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Ελλάδα όπου η Τρόικα απαιτούσε μαζί με τους διεθνείς ‘θεσμικούς επενδυτές’ (κοινώς τους διεθνείς κερδοσκόπους) την απελευθέρωση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας και μαζί με το λόμπι των ελλήνων μεγαλοεπιχειρηματιών την συνεχή μείωση των μισθών στην Ελλάδα.

Η κατάργηση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας που προωθείται στις χώρες μέλη έχει ήδη συντελεστεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το Ευρωκοινοβούλιο έχει ένα διακοσμητικό ρόλο που μπορεί κάλλιστα να παρομοιαστεί με τα εκλεγμένα συμβούλια των μοναρχών της Ευρώπης του 19^ου αιώνα. Είναι πια κοινό μυστικό ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα συμβούλια κορυφής με την απαραίτητη συμβολή των πανίσχυρων επιχειρηματικών λόμπυ. Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο σήμερα που όλο και περισσότερες αρμοδιότητες περνούν στην δικαιοδοσία οργανισμών που δεν ανήκουν καν στη δικαιοδοσία της Ε.Ε. αλλά ελέγχονται απευθείας από τις τράπεζες και τις πολυεθνικές εταιρείες όπως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και ο νεοσύστατος Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ΕΣΜ). Ας μην ξεχνάμε ότι η διοίκηση του ΕΣΜ μπορεί να αντλεί κεφάλαια από τις χώρες μέλη χωρίς (!) την έγκρισή τους ενώ δεν υπόκειται στο δικαστικό σύστημα καμιάς χώρας ή διεθνούς οργανισμού.

Επομένως, όσο και να προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο, το υποτιθέμενα φιλολαϊκό Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν παίζει κανένα ουσιαστικό ρόλο στη διαμόρφωση της πολιτικής της Ε.Ε. Η ψήφος στις Ευρωεκλογές όσο αριστερή και ριζοσπαστική και να είναι δε μπορεί να λύσει από μόνη της τα προβλήματα του πολιτών ούτε στην Ελλάδα ούτε στις υπόλοιπες χώρες-μέλη της ΕΕ. Καλούμε όσους ψηφίσουν στις Ευρωεκλογές να το κάνουν για να εκφράσουν ένα ελπιδοφόρο μήνυμα που θα δυναμώσει την αντίσταση των λαών ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές της ΕΕ και των εθνικών κυβερνήσεων. Επίσης, καλούμε όλους τους πολίτες είτε ψηφίσουν είτε όχι να μην επαναπαυθούν στη στάση τους στις εκλογές προσδοκώντας την ανατροπή μέσω της αποχής ή μέσω μιας απλής αλλαγής συσχετισμών στο Ευρωκοινοβούλιο. Ο κρίσιμος παράγοντας για την ανατροπή των αντιλαϊκών πολιτικών είναι η ενδυνάμωση του εργατικού και λαϊκού κινήματος με κριτήριο όχι τα συμφέροντα μιας χώρας αλλά τα συμφέροντα των εργαζομένων, των ανέργων και των μεταναστών σε όλες τις χώρες μαζί.

Αυτό το κίνημα είναι το μόνο που μπορεί να φέρει πραγματικές ανατροπές και να οδηγήσει σε μια επίλυση της κρίσης προς όφελος των λαών και όχι του χρηματιστηριακού και πολυεθνικού κεφαλαίου.

Αντίθετα, η παθητικότητα δίνει τη δυνατότητα σε ακροδεξιές και φασιστικές οργανώσεις που χρησιμοποιούν αντιευρωπαϊκή ρητορική για να εγκλωβίσουν την ανησυχία και τις ανάγκες των πολιτών στα πλαίσια των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου και να στρέψουν τους ΄γηγενείς’ ενάντια στους ‘ξένους’. Η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα μπορεί να καταφέρεται φραστικά ενάντια στην ΕΕ και την Τρόικα όμως αντιτίθεται σφοδρά στην φορολόγηση των Ελλήνων εφοπλιστών. Μπορεί να λέει ότι είναι ενάντια στα μέτρα λιτότητας όμως ταυτόχρονα κάνει δολοφονικές επιθέσεις ενάντια σε συνδικαλιστές και οργανώνει δουλεμπορικά γραφεία εργασίας που βρίσκουν δουλειά μόνο σε Έλληνες αλλά με μισθούς που θα ζήλευαν και οι Κινέζοι εργοδότες. Το ρατσιστικό κόμμα του Βίλντερς στην Ολλανδία μπορεί να ισχυρίζεται ότι θέλει να βγάλει την Ολλανδία από την Ευρωπαϊκή Ένωση όμως μόλις πριν 2 χρόνια στήριζε με την ψήφο του στη Βουλή μια κυβέρνηση που εφάρμοζε κατά γράμμα τις αντιλαϊκές πολιτικές της ΕΕ.

Το ReINFORM στέκεται δίπλα στους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους μετανάστες και τους υπόλοιπους αγωνιζόμενους πολίτες που κινητοποιούνται για τα εργατικά και κοινωνικά τους δικαιώματα. Ανεξάρτητα από την ψήφο στις Ευρωεκλογές, τους καλούμε να αντιδράσουμε όλοι μαζί στις εθνικές και Ευρωπαϊκές πολιτικές λιτότητας. Τους καλούμε επίσης να σταθούμε ενάντια στους ακροδεξιούς ‘αντιευρωπαϊστές’ που μας θέλουν όλους να υποταχθούμε στα συμφέροντα της επιχειρηματικής ελίτ της χώρας μας υψώνοντας τοίχη στα σύνορά μας που θα κρατούν απέξω τους ‘άλλους’ όποιοι και αν είναι αυτοί.

Καλούμε τους Έλληνες αλλά και όλους τους πολίτες των κρατών-μελών της Ε.Ε. να μην αρκεστούν στην ψήφο στα αριστερά κόμματα αλλά να οργανώσουν την αντίσταση στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές κυβερνήσεων και Ε.Ε. στη γειτονιά τους και στο χώρο δουλειάς ή σπουδών τους. Τους καλούμε να αναδείξουμε όλοι μαζί τον ταξικό χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των πολιτικών της. Απευθυνόμενοι συγκεκριμένα προς τους Έλληνες που ήρθαν στην Ολλανδία αναζητώντας δουλειά ή σπουδές, τους καλούμε να δράσουν συλλογικά μαζί με τους Ολλανδούς συναδέλφους τους για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους αναδεικνύοντας ταυτόχρονα το ρόλο που παίζει η Ε.Ε. αλλά και η ολλανδική κυβέρνηση στην εξαθλίωση όχι μόνο του ελληνικού λαού αλλά και τμημάτων του ολλανδικού λαού.

Μαζί με τα ριζοσπαστικά εργατικά και κοινωνικά κινήματα όλης της Ευρώπης και μέσα από μαζικές δράσεις μπορούμε να πάμε κόντρα στο νεοφιλελεύθερο ρεύμα και να διεκδικήσουμε την κατοχύρωση και διεύρυνση των εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων σε όλη την Ευρώπη και να προσπαθήσουμε να οικοδομήσουμε ένα διαφορετικό οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο. Το μέλλον των λαών της Ευρώπης δεν πρέπει να κριθεί από την οικονομική και πολιτική ολιγαρχία των τραπεζών και των πολυεθνικών. Πολύ περισσότερο το μέλλον των λαών δεν πρέπει να κλειστεί στα μισαλλόδοξα σύνορα των ακροδεξιών ‘αντιευρωπαϊστών’. Η πραγματική οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική συνεργασία των λαών της Ευρώπης μπορεί να επιτευχθεί με κοινούς αγώνες για την ανατροπή των πολιτικών εθνικών κυβερνήσεων και Ευρωπαϊκής Ένωσης.

6/5/2014

ReINFORM

www.reinform.nl